تحمیل کردند ب ما.....

اعراب به ما آموختند

بجای خوراک بگوییم غذا ،که خودشان

به شاش شتر می گویند

اعراب به ما آموختند

برای شمارش خودمان بجای تن از

نفرکه خود برای حیوانات استفاده میکنند بکار بریم

اعراب به ما آموختند

 بجای واق واق سگ بگوییم پارس که

نام اولیه سرزمینمان است

اعراب به ما آموختند

 بگوییم شاهنامه آخرش خوش است

،چون آخر شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست میخورند...

آیا وقت آن نرسیده

فرهنگ ریشه ای خود را ازاینهمه

نا آگاهی رها کنیم

آیا بیشتر از این میشود به یک ملّت اهانت کرد و همین ملّت هنوز نمیفهمد

که به کسانی احترام میگذارد که به او نهایت حقارت را روا داشته اند و هنوز با استفادۀ همین کلمات به ریشش می خندد.

آیا در کتاب سفینه البهار نمیخوانیم که بالاترین ایرانی از پست ترین عرب پست تر است؟!!!!

نمیگم که ازشون دفاع نکنیم!!!!!!!!!!!!!! ا

ما حد اقلّ بیائید با یک انقلاب فرهنگی این کلمات و این افکار (حقارت پذیری) را کنار بگذاریم.

بجای "غذا" بگوئیم "خوراک"

بجای "نفر" بگوئیم "تعداد" و یا "تن"(هرچند عربیست)

بجای "پارس سگ" بگوئیم "واق زدن سگ"

بجای " شاهنامه آخرش خوش است " بگوئیم "جوجه را آخر پائیز میشمارند"و.....

درضمن دیگه دوره ی تعصب هم گذشته، پس تعصبی نشید.

موفق باشید.

بازی خداباتوووو...

هر وقت " دلــت "تکان خورد ، اول خوب بخند !

" خـدا ست" ، دارد با تـو شوخی می کند ...
می گوید این " دل" هنوز هم همینــ جاستــ و هنوز هم کوچکــ استـــ .
هنوز هم به این جـا و آن جـا وابسته استـــ...
...

بخند ، بخند و بفهم!
بفهم که این " دل " را باید راه ببری همین طور که " خـدا " آفریده است او را ،
با تمام تعلقاتش ؛ با تمام بستگی هایش ...!!!

دردودل...

دردو دل یه پسر با دوستش:

خیلی بد شد دوست دخترم فهمید ک با خواهرش دوستم

حالا دوتایی میخوان برن پیش نامزدم

همه چیرو بگن

بد میشه خیلی

مشکل ایجاست ک نامزدم همکلاسی زنمه

باختن تا ساختن...

دست به دامن خدا که میشوم

چیزی آهسته درون من به صدا می آید

که نترس!

از باختن تا ساختن دوباره،

فاصله ای نیست...

زندگی راه رسیدن ب خداست

گاهی بهترین ها را بعد از 
تلخترین تجربه ها به تو میدهد تا
قدر زیباترین .....
چیزهایی که بدست آورده ای بدانی...

آرزوهایت را صدا بزن....
خوشبختی نزدیکت است...
مهربانی را به قلبت بسپار و
قلبت را به خدا...

در این مهربانکده چقدر مهربانند....

مردم اینجا چقدر مهربانند...
دیدند کفش ندارم
برایم پاپوش دوختند؛
دیدند سرما میخورم سرم کلاه گذاشتند،
و چون برایم تنگ بود کلاه گشادتری و دیدند هوا گرم شد
پس کلاهم را برداشتند و چون دیدند لباسم کهنه و پاره است
به من وصله چسباندند و چون از رفتارم فهمیدند که
سواد ندارم محبت کردند و حسابم را رسیدند .
خواستم در این مهربانکده خانه بسازم
نانم را آجر کردند
گفتند کلبه بساز . .

 

حذف

سلام

دوستان میخوام وبلاگمو حذف کنم

نظرتتون چیه«؟؟؟؟؟»»

دوستااااااان

حذف بشه یا نشه کدومش بهتره

گاهی....

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿـــﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤـ ــﯿﺪ ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ
ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒــــ ـــﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ ...
ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﯼ
ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ ...
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨــــــﺪ ...
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑــﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻕِ
ﺧﻮﺏ و بد ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ...
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ....
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ
ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ..
ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ....

بهترین جفت..

بهترین جفت دردنیا،لبخند و گریه هستند؛

که هیچ وقت دریک زمان
یکدیگر راملاقات نمیکنند،

اما اگرملاقات کنند،بهترین لحظه زندگی ماخواهد بود

دل تکانی کن...

دلت را بتکان...
اشتباهاتت وقتی افتاد روی زمین،
بگذار همانجا بماند.
فقط از لابه لای اشتباهاتت یک تجربه را بیرون بکش،
قاب کن و بزن ب دیوار دلت..
اشتباه کردن "اشتباه" نیست
"در اشتباه ماندن" اشتباه است